«Қайырымдылық жасасаң, қайырын өзің көресің», – дейді қазақ. Иә, асарлату, жоқ-жітікке қарасу, жылағанды жұбату, сүрінгенді сүйеу, мұқтаждардың талған өзегіне талғажау табу – халқымыздың бойында ежелден қалыптасқан қасиет. Адам бар жерде тұрмыстық түйткілдердің, оқыс оқиғалардың тумауы мүмкін емес.
Қайырымдылық – адамның бойындағы ең құнды қасиет. Ондай адамдар рухани құндылықтарды материалдық құндылықтардан жоғары қояды. Өзінің жанашырлығымен және таза ниетімен ерекшеленеді. Мұқтаж адамдардың қажеттіліктеріне немқұрайлы қарамай, оларға барынша көмек көрсетуге тырысады. Міне осы ізгі үрдісті ұстаған азаматтар Қазалы ауданына қарасты Қожабақы ауылында тұрады.
Оқыс оқиға айтып келмейді. Жақын адамынан айырылып, қара жамылып отырған, осы ауылдағы шаңырақта қараша айының 16-сынан 17-сіне қараған түні өрт шығады. Ауыл әкімі Әбілғазы Томаев және Молдабек сынды азаматтар және де басқа да ауылдың арда жігіттері өртті сөндіруге өздері білек сыбана кірісіп кеткен. Осылайша, ауылдың азаматтары өз күштерімен әуелде өртті сөндіріпті. Кейін қаржы жинап, асарлатып, үйді қайта тұрғызып берген.
Ата-бабамыз осындай қысқа жіп күрмеуге келмейтін қысылтаяң шақтарда ауызбіршілікті, адалдықты, ынтымақты ту етіп көтерген. Әсіресе, көптің мәселесін қара бастың қамынан жоғары қойған. «Бір үй аш болса, бір ауыл аш, бір ауыл аш болса, бүкіл ел аш» деген қағиданы берік ұстанып, адам тағдыры ұлыс тағдырымен тығыз байланысты екенін қапысыз таныған. Міне, осы тұрғыдан Қожабақы ауылының бірлігі көпке үлгі.
А.САЙЛАУОВ
